W randomizowanym otwartym badaniu klinicznym porównywano biodostępność, bezpieczeństwo i tolerancję doustnej i podskórnej postaci leku.
Metrotreksat (MTX) jest lekiem pierwszego rzutu w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS), ponadto znajduje szerokie zastosowanie również w wielu innych chorobach reumatycznych. Biodostępność leku przy podawaniu doustnym wykazuje dużą zmienność u poszczególnych chorych. Wchłanianie z przewodu pokarmowego zmniejsza się wraz ze wzrostem dawki. Dodatkowym ograniczeniem w stosowaniu leku są dość często występujące objawy niepożądane takie jak nudności i wymioty.
W randomizowanym otwartym badaniu klinicznym porównywano biodostępność, bezpieczeństwo i tolerancję doustnej i podskórnej postaci leku.
Grupę badaną stanowiło 47 chorych >18 r.ż. z ustalonym rozpoznaniem RZS leczonych przewlekle MTX przez przynajmniej 3 miesiące. MTX stosowano w dawkach 10mg, 15mg, 20mg, 25mg w postaci doustnej, iniekcji podskórnej w brzuch oraz w udo. 24 godziny po zastosowaniu leku pobierano krew do analizy farmakokinetycznej i oceniano miejsce wkłucia. Badanie, które trwało 8 tygodni ukończyło 47 chorych.
Po podaniu doustnym wraz ze wzrostem dawki leku ekspozycja ogólnoustrojowa początkowo rośnie i osiąga plateau przy 15mg. Przy podaniu podskórnym MTX ekspozycja ogólnoustrojowa zwiększa się w sposób liniowy wraz ze wzrostem dawki i zawsze jest większa niż przy podaniu doustnym. Nie obserwowano żadnych nieoczekiwanych działań niepożądanych przy stosowaniu MTX. W badanej grupie wyższa ekspozycja ogólnoustrojowa na lek nie była związana z występowaniem większej liczby działań niepożądanych.
Badanie przeprowadzono w małoliczebnej grupie chorych, jednak uzyskane wyniki pozwalają na wysunięcie praktycznych wniosków. U pacjentów, którzy stosują doustny metotreksat zwłaszcza w dawkach ≥20mg , a cele terapeutyczne nie zostają osiągnięte, należy podjąć próbę zmiany drogi podania leku na podskórną.
W randomizowanym otwartym badaniu klinicznym porównywano biodostępność, bezpieczeństwo i tolerancję doustnej i podskórnej postaci leku.
Grupę badaną stanowiło 47 chorych >18 r.ż. z ustalonym rozpoznaniem RZS leczonych przewlekle MTX przez przynajmniej 3 miesiące. MTX stosowano w dawkach 10mg, 15mg, 20mg, 25mg w postaci doustnej, iniekcji podskórnej w brzuch oraz w udo. 24 godziny po zastosowaniu leku pobierano krew do analizy farmakokinetycznej i oceniano miejsce wkłucia. Badanie, które trwało 8 tygodni ukończyło 47 chorych.
Po podaniu doustnym wraz ze wzrostem dawki leku ekspozycja ogólnoustrojowa początkowo rośnie i osiąga plateau przy 15mg. Przy podaniu podskórnym MTX ekspozycja ogólnoustrojowa zwiększa się w sposób liniowy wraz ze wzrostem dawki i zawsze jest większa niż przy podaniu doustnym. Nie obserwowano żadnych nieoczekiwanych działań niepożądanych przy stosowaniu MTX. W badanej grupie wyższa ekspozycja ogólnoustrojowa na lek nie była związana z występowaniem większej liczby działań niepożądanych.
Badanie przeprowadzono w małoliczebnej grupie chorych, jednak uzyskane wyniki pozwalają na wysunięcie praktycznych wniosków. U pacjentów, którzy stosują doustny metotreksat zwłaszcza w dawkach ≥20mg , a cele terapeutyczne nie zostają osiągnięte, należy podjąć próbę zmiany drogi podania leku na podskórną.
Źródło: Head-to-head, randomised, crossover study of oral versus subcutaneous
methotrexate in patients with rheumatoid arthritis: drug-exposure limitations of
oral methotrexate at doses ≥15 mg may be overcome with subcutaneous administration.
Schiff MH, Jaffe JS,|04.08.2014http://www.ereumatologia.pl/Metotreksat-doustny-kontra-metotreksat-w-iniekcji-podskornej,13670.html
| « poprzednia | następna » |
|---|