Cygnolina - Nazwa łacińska: Dithranolum, Nazwa polska: Ditranol
Synonimy: Cignolinum, Cigantralum, Dihydroxyanthranolum, Anthralinum, Batidrolum, Cignolina, Cygnolina, Antralina, Cigantral, Batidrol
Opis: Żółty, brązowożółty lub pomarańczowożółty proszek, bez zapachu, silnie drażniący.
Zastosowanie:
Ditranol, zwany także cygnoliną, antraliną lub cigantralem, czyli 1,8-dihydroksy-9(10H)-antracenon jest pochodną atranolu. Substancja jest pod względem fizykochemicznym mało stabilna – wrażliwa na światło i podwyższoną temperaturę. Ditranol jest stosowany w lecznictwie od ponad 120 lat; stanowi pochodną wcześniej stosowanej chryzarobiny, która była otrzymywana naturalnie z pnia drzewa Andira araroba. Ditranol jest otrzymywany syntetycznie.
Związek wykazuje działanie antymitotyczne, pochłania tlen z tkanek.
Odznacza się działaniem silnie keratoplastycznym, keratolitycznym (zależnie od zastosowanego stężenia), bakteriobójczym, grzybobójczym, przeciwłojotokowym.
Mechanizm działania cygnoliny wynika z jej budowy chemicznej, która daje możliwość powstawania tlenu syngletowego, anionu nadtlenkowego i rodników hydroksylowych, odpowiedzialnych za działanie lecznicze oraz właściwości drażniące.
Cygnolina była dawniej stosowana często w leczeniu grzybic, liszajów, wyprysków oraz innych chorób skóry wymagających stosowania leków redukujących (stężenia 0,02 – 0,1 %). Obecnie w wymienionych wskazaniach stosowana rzadko. W latach trzydziestych ubiegłego wieku rozszerzono jej zastosowanie i zaczęto ją stosować w leczeniu łuszczycy.
Jest podstawowym środkiem stosowanym zewnętrznie jako antipsoriaticum, wykorzystywanym bardzo często w dermatologii, wypierając ze stosowania inne, bardziej toksyczne preparaty, np. Solutio Acidi arsenicosi, Thiol i inne.
Cigantralum seu Dithranolum jest surowcem farmaceutycznym stosowanym w praktyce receptury aptecznej do wytwarzania postaci leku ad usu externum, w zakresie stężeń 0,03 – 2 % (niekiedy nawet do 5 %). Najczęściej wykonywane są maści (unguenta), pasty (pasta), ostatnio także kremy (cremores). Rzadziej wykonuje się roztwory alkoholowo-eterowe, eterowe i kolodionowo-eterowe (solutiones spirituosae, aetherae, pyroxyllin-aetherae) - przede wszystkim do stosowania na owłosione miejsca, np. skórę głowy. Surowiec bardzo często przepisywany z innymi substancjami leczniczymi z grupy reductiva, stosowanymi w leczeniu łuszczycy oraz substancjami pomocniczymi – zwykle natłuszczającymi, np. Acidum salicylicum, Pyrogallolum, Zincum oxydatum, Pix Lithanthracis, Pyroleum Pini, Ammonium sulfoichthyolicum, Tumenol Ammonium, Oleum Olivarum, Oleum minerale album, Retinolum palmitinicum, Linomag liquidum, Collargolum, Oleum Rusci, Naphtalanum, Sulfur praecipitatum et Sulfur sublimatum, Sapo viridis, Unguentum Cholesteroli et varia antipsoriatica localia.
Maść Cygnolinowa – stężenia od 0.10% do 5%
Klasyczna Cygnolina, cygnolina połączona z kwasem salicylowym i wazeliną.
Kwas Salicylowy zwiększa trwałość i skuteczność Cygnoliny.
Rp.
Cignolini od 0,10 do 5,0
Acidi Salicyli od 1,0 do 5,0
Vaselini flavi ad 100,0
M.f.ung.
« poprzednia | następna » |
---|