Dzika róża (Rosa canina L.) – gatunek krzewu z rodziny różowatych. Ludowe nazwy: psia róża, szypszyna (stąd szypszyniec różany). Występuje na obszarach umiarkowanych i ciepłych półkuli północnej. Można ją spotkać prawie w całej Europie, na terenach do 1500 m n.p.m., w Afryce Północnej, na Wyspach Kanaryjskich, na Maderze, w Azji. Dzika róża rośnie także na terenie Polski i jest tu gatunkiem pospolitym.

Morfologia
Łodyga
Gałązki z silnie, hakowato zakrzywionymi kolcami. Dorasta do 3 m wysokości, jej gałęzie są łukowato odgięte ku ziemi.
Liście
Złożone są z 5–7 (wyjątkowo 9) jajowato-eliptycznych, ostro ząbkowanych listków o ostro, pojedynczo lub podwójnie piłkowanych brzegach. Są zielone, rzadko tylko sine, nagie lub owłosione..
Kwiaty
Pięciopłatkowe kwiaty, różowe lub białawe są pojedyncze lub zebrane w kwiatostany. Wyrastają na szypułkach dłuższych od podsadek. Działki kielicha po przekwitnięciu są przeważnie odgięte w dół i dość wcześnie odpadają. Kwitnie od maja do lipca, jej kwiaty wydzielają przyjemny zapach.
Owoce
Owoc szupinkowy wielkości 2–3 cm, wydłużony, purpurowoczerwony. Owoce dzikiej róży zwykle są zbierane po przymrozkach, gdyż stają się miękkie i łatwo oddają sok, jednak przemrożenie powoduje niszczenie witaminy C. Owoce są rozsiewane są przez zwierzęta (endochoria).
Ekologia
Porasta zarośla, skraje lasów, miedze, przydroża. Nanofanerofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy(Cl.) Rhamno-Prunetea.

Zmienność
Gatunek zbiorowy, zmienny morfologicznie.
Tworzy mieszańce z różą czerwonawą, r. gęstokolczastą, r. francuską , r. Jundziłła.
Zastosowanie
Roślina lecznicza
Surowiec zielarski: dojrzałe owoce (Fructus Rosae). Są składnikiem wielu mieszanek ziołowych. Zawierają oprócz ogromnej ilości witaminy C garbniki, karotenoidy, kwasy organiczne, olejki eteryczne, cukry, pektyny. Owoce są niezwykle bogatym źródłem witaminy C – zawierają jej dziesięciokrotnie więcej, niż porzeczka czarna. Już 1-3 jej owoce w zupełności wystarczą do pokrycia dziennego zapotrzebowania człowieka na tę witaminę. Naturalna witamina zawarta w owocach jest przy tym trzykrotnie bardziej skuteczna od witaminy syntetycznej w tabletkach. Owoce róży mogą być używane do sporządzania przetworów i win.
Działanie: słabo rozkurczające, żółciopędne, łagodnie moczopędne. Róża jest stosowana przede wszystkim jako lek ogólnie wzmacniający (bogate źródło witaminy C), ale także pomocniczo do leczenia różnych schorzeń wątroby, nerek i przewodu pokarmowego.
Zbiór i suszenie: owoce zbiera się, gdy dojrzeją, ale jeszcze zanim zrobią się miękkie. Suszenie ich jest dość trudne; owoce trzeba rozdrobnić, przez pierwsze 10 min. należy trzymać je w temp. ok. 100 °C, by szybko zniszczyć enzymy rozkładające witaminę C, potem suszyć w temp. ok. 50–60 °C.
Z owoców lub utartych z cukrem płatków róży przyrządza się dżemy i konfitury.
Specjalnie przyrządzone konfitury z dzikiej róży mogą być skutecznym lekiem na chorobę zwyrodnienia stawów.
Z nasion wytwarza się olej z dzikiej róży.
W szkółkarstwie Rosa canina jest używana jako podkładka dla róż szlachetnych.
Ciekawostki
Stosowana była kiedyś jako lek na wściekliznę, stąd jej angielska nazwa dog-rose.
Róża dzika jest znana od czasów ludzi pierwotnych, którzy traktowali jej owoce jako codzienne pożywienie. Płatki róży stanowiły bardzo popularne pachnidło dalekiego Wschodu. Starożytni Rzymianie wypełniali płatkami poduszki, co miało ich usypiać i uspokajać.

Gdzie możemy spotkać dziką różę?

Róża występuje jako kolczasty krzew lub pnącze z rodziny różowatych (Rosaceae) na półkuli północnej. Ma liście złożone, a owoce - szupinkowe, zawierające dużo witaminy C (kwas L-askorbowy, kwas askorbinowy). W Polsce istnieje 20 gatunków róży, najbardziej rozpowszechniona jest róża pomarszczona. W celach leczniczych wykorzystywana jest róża dzika, psia róża, szypszyna (Rosa canina L.) - kolczasty krzew wysoki do 2 metrów, występujący w Europie, na Syberii, Ameryce Północnej i Meksyku.

W Polsce rośnie pospolicie w zaroślach, na brzegach lasów, w pobliżu domostw, oraz na miedzach i nieużytkach. Gałązki ma łukowato wygięte, zwieszające się, uzbrojone w silne, haczykowate, odchylone do tyłu kolce. Liście: pięcio-, siedmio- lub dziewięciodzielne. Kwiaty - duże, promieniste, różowe lub niemal białe. Owoc pozorny (szupinka) powstaje przez zmięśnienie dna kwiatowego. Wewnątrz znajdują się liczne owoce właściwe w postaci białawych orzeszków. Róża dzika jest gatunkiem zbiorowym, obejmującym liczne podgatunki nieznacznie różniące się między sobą ząbkowaniem liści.

Owoce, nasiona, czy kwiaty?

Do celów leczniczych zbiera się w sierpniu i wrześniu przed pełnym dojrzeniem bardzo już soczyste i miękkie czerwone owoce dzikiej róży i szybko suszy w suszarni, w przewiewie w temp. do 50oC. Otrzymuje się owoce dzikiej róży wraz z nasionami – Fructus Rosae cum semine (syn. Fructus Cynosbati cum semine). Można również suszyć owoce róży bez nasion (Rosae fructus, syn. Cynosbati fructus). W  kosmetyce używane są: owoce, nasiona oraz kwiaty. Zbiór owoców róży najlepiej przeprowadzać w pogodne dni po obeschnięciu rosy. Do celów spożywczych i leczniczych suszy się je w całości lub przed suszeniem rozcina się je, wydrąża i wyrzuca orzeszki razem z włoskami. Płatki róży zbiera się na początku kwitnienia podczas suchej pogody. Suszy się je w cieniu i przewiewie. Wykorzystuje się je głównie do pozyskania olejków aromatycznych w przemyśle kosmetycznym.

Witaminy z owoców

Owoc dzikiej róży znany jest i stosowany od dawna jako jedno z bogatszych źródeł witaminy C (1 –3 owoce mogą pokryć dzienne zapotrzebowanie na nią dorosłego człowieka). Już ludzie pierwotni traktowali owoce róży jako codzienne pożywienie. Kwas askorbinowy występuje w ilości 1700 mg % suchej masy owoców. Zawartość tego kwasu zależy od czasu zboru i sposobu suszenia, także czasu przechowywania. Długotrwałe suszenie w 30-40şC powoduje straty kwasu askorbinowego do 75%. Również temperatura suszenia powyżej 100şC powoduje duże straty (do 80%). Witamina C umieszczona jest głównie w miękiszu szupinki.

Oprócz kwasu L-askorbowego w owocach znajduje się również kwas dehyroaskorbowy, produkt jego utlenienia. W miarę przechowywania zawartość witaminy C zmniejsza się a zwiększa zawartość kwasu dehydroaskorbowego. W surowcu obecne są również witaminy P, K, E, witaminy z grupy B, prowitamina A, bioflawonoidy. Spośród flawonoidów wykryto w owocach róży astragalinę, izokwercetynę i tylirozyd. Są również karotenoidy (ß-karoten, likopen i zeaksantyna), ponadto garbniki, cukry (18%), pektyny (do 4%), kwasy organiczne (do 2%), w tym cytrynowy i jabłkowy (około 1,5%), olejek eteryczny (0,03%) i sole mineralne.

Dzika róża w lecznictwie

Owoce dzikiej róży działają ogólnie wzmacniająco.  Witamina C i inne obecne w dzikiej róży uzupełniają niedobory witamin w chorobach przeziębieniowych, w ciąży, przy nadmiernej kruchości naczyń oraz kamicy żółciowej i nerkowej. Dzika róża działa także przy nieżytach przewodu pokarmowego, biegunkach, w chorobie wrzodowej żołądka, dwunastnicy, chorobach zakaźnych, reumatyzmie, oparzeniach oraz jako główny lek w objawach gnilca (szkorbut). Ponadto wyciągi z dzikiej róży zaleca się kobietom w okresie ciąży i karmienia, rekonwalescentom, w stanach ogólnego osłabienia i zmęczenia oraz stresu.

Z owoców róży pozyskuje się również olej zawierający witaminę E, karotenoidy, sterole oraz nienasycone kwasy tłuszczowe (kwas linolowy, kwas linolenowy). Olej stosowany jest w fitoterapii do leczenia stanów zapalnych skóry, oparzeń i trudno gojących ran.
Za zachowanie odporności mechanicznej kapilar odpowiedzialny jest m.in. – kwas L-askorbowy. Naturalna witamina C, zawarta w owocach i liściach jest 3-5 krotnie bardziej aktywna niż syntetyczna, gdyż chronią ją towarzyszące flawonoidy i kwasy organiczne.

Dzika róża i piękna cera

Działanie nawilżające, zmiękczające i wygładzające skórę jest efektem obecności związków witaminowych, pektyn, aminokwasów, a w szczególności organicznych kwasów owocowych. Kwasy owocowe przyczyniają się do rozluźnienia komórek naskórka, głównie w niższych rzędach warstwy rogowej, połączonych z warstwą ziarnistą, natomiast nie wywołują wpływu na komórki leżące zewnętrznie. W wyniku tego procesu zapobiegają pogrubieniu warstwy rogowej naskórka. Dzięki właściwościom złuszczającym hydroksykwasy zmniejszają również zmiany trądzikowe i potrądzikowe poprawiając stan i wygląd skóry tłustej. Ponadto kwasy owocowe zmniejszają suchość skóry wskutek stymulacji biosyntezy ceramidów i wzrostu ich poziomu w naskórku.

Oprócz witaminy C, wybrane surowce zawiera również witaminy z grupy B oraz karoten. Powstająca z karotenu witamina A wspólnie z kwasem askorbinowym stanowią czynniki przeciwpiegowe – rozjaśniają skórę i zapobiegają powstawaniu plam pigmentacyjnych. Szorstkości cery oraz zmianom trądzikowym i łojotokowym zapobiega zawarty kompleks witamin z grupy B.

Olejek różany

Arabski uczony i lekarz w X. wieku jako pierwszy wydestylował pierwszy pachnący olejek eteryczny z płatków róż. Kobiety stosowały go nie tylko do perfumowania ciała, ale również do przemywania skóry i jej pielęgnacji. W tamtych czasach kobiety działały głównie intuicyjnie. Dziś już wiadomo, że olejki eteryczne to wieloskładnikowe mieszaniny aktywnych składników. Wiadomo również, że w mieszaninie działają skuteczniej niż pojedynczo.

Olejek różany posiada właściwości przeciw depresyjne, uspokajające, łagodzi bóle głowy. Stosowany zewnętrznie na skórę ma podobne właściwości do pozyskiwanego z nasion oleju różanego. Działa antyseptycznie, przeciwbakteryjnie, łagodzi skórę w zapaleniach po nadmiernej ekspozycji na słońce. Początkowo wykorzystywany w kosmetyce dla samego zapachu, dziś stosowany jako składnik kremów i płynów dla cery wrażliwej, suchej i zmęczonej. Ze względu na występowanie w olejkach eterycznych związków o budowie alkoholi i estrów, kosmetyki aromaterapeutyczne, w sposób naturalny wykazują bliskie skórze kwasowe pH.
Olejek różany otrzymywany z kwiatów róży jest niezwykle drogi, gdyż do otrzymania 1 kg olejku potrzeba aż 4 ton płatków. Z tego powodu do kompozycji kosmetycznych często stosuje się tańszy olejek geraniowy.

Woda różana

Woda różana jest naturalnym produktem otrzymywanym w czasie destylacji olejków eterycznych z parą wodną. Woda różana jest produktem sezonowym, wytwarzanym w czasie kampanii różanej. Zawiera ok. 0,2-1,1% olejku eterycznego. Naturalna woda różana zachowuje stabilność mikrobiologiczną, bez syntetycznych środków konserwujących, przez okres dwóch lat dzięki bakteriostatycznemu działaniu samego olejku. Jest wykorzystywana zamiast zwykłej wody w nowych formach kosmetycznych głównie przez amerykańskie firmy kosmetyczne.

« poprzednia		następna »