Bobrek trójlistkowy, b. trójlistny (Menyanthes trifoliata L.) – gatunek rośliny z monotypowego rodzaju bobrek należącego do rodziny bobrkowatych. W Polsce występuje na terenie całego niżu, niezbyt pospolicie.
Łodyga
Prosto wzniesiona, naga i bezlistna. Pod ziemią grube, pełzające kłącze.
Liście
Ulistnienie skrętoległe, liście tylko odziomkowe, zanurzone w wodzie. Są skórzaste, ciemnozielone, całobrzegie, potrójne na długich ogonkach o bardzo gorzkim smaku.
Kwiaty
Białoróżowe, zebrane w gęste, zwężające się ku szczytowi grona na długiej szypułce (10-30 cm) bocznie wyrastającej z kłącza. Kielich 5-dzielny, lejkowato-dzwonkowaty. Korona biała lub różowa, o pięciu odgiętych do tyłu płatkach pokrytych wewnątrz licznymi włoskami. 1 słupek z długą szyjką i dwudzielnym znamieniem, pręcików zwykle 5 o fioletowych pylnikach.
Owoc
Kulisto-jajowata torebka o długości do 13 mm zawierająca drobne nasiona brązowej barwy.
Roślina lecznicza:
Surowcem lekarskim bobrka są liście Folium Melianthidis (zawartość: gorycze, glikozydy, garbniki oraz składniki mineralne, głównie jod, żelazo i mangan).
Działanie: liść bobrka ma właściwości przeciwszkorbutowe, przeciwmigrenowe i przeciwczerwiowe. Działa oczyszczająco, pobudza przywspółczulny układ nerwowy, spowalnia współczulny układ nerwowy. Ma właściwości przeczyszczające, sprzyja menstruacji, wzmacnia organizm, pobudza wydzielanie soku żołądkowego i kwasu solnego, poprawia samopoczucie psychiczne, działa przeciwzapalnie, żółciopędnie. Wzmacnia działanie gruczołów wydzielania wewnętrznego. Przeciwdziała zaparciom, wzdęciom, zapobiega niedomogom wątroby. Napary, leki itp. z bobrka trójlistkowego zalecane są przy: anemii, braku apetytu, dermatozie, gorączce naprzemiennej, niestrawności, krzywicy, szkorbucie, reumatyzmie, migrenach po posiłkach, nieregularnej menstruacji, pasożytach jelitowych, osłabieniu ogólnym. W medycynie francuskiej używa się bobrka jak tytoniu papierosowego o działaniu przeciwastmatycznym.
Bobrek trójlistkowy (Menyanthes trifoliata), bylina z rodziny bobrkowatych, występująca w Europie, Azji i Ameryce Północnej w obszarze klimatu umiarkowanego. W Polsce rośnie na mokrych łąkach, torfowiskach i bagnach. Roślina posiada grube pełzające kłącze, z którego wyrastają liście na długich ogonkach o trójliskowej blaszce z owalnymi listkami. Kwiaty zebrane w dość luźny kwiatostan groniasty, na szypułkach długości do 30 centymetrów. Korona kwiatu pięciopłatkowa, biała lub różowa, z odgiętymi płatkami pokrytymi od strony wewnętrznej licznymi włoskami.

Surowcem zielarskim są liście bez ogonków zbierane na początku kwitnienia. Zawierają one gorycze, flawonoidy, rutynę, garbniki, saponiny, alkaloidy, olejek eteryczny itd. Preparaty z bobrka trójliskowego wzmagają wydzielanie soków trawiennych, wzmagają apetyt, przyswajanie pokarmów i przemianę materii. W medycynie ludowej stosowano napary z bobrka, zewnętrznie na rany i wrzody oraz jako lek przeciwgorączkowy.