Rdest ptasi, rdest różnolistny (Polygonum aviculare L.) – gatunek rośliny z rodziny rdestowatych. Nazwy ludowe: wróble języczki, świńska trawa, podorożnik. Jest bardzo szeroko rozprzestrzeniony na kuli ziemskiej. Początkowo występował na półkuli północnej, ale został zawleczony i zadomowiony także na półkuli południowej.
Łodyga
Rozgałęziona, rozścielona i pełzająca (rzadziej wznosząca się), osiąga długość 50 cm. Sinozielona.
Liście
Eliptyczne lub równowąskie, drobne, sinozielone, krótkoogonkowe, z pochwą obejmującą łodygę.
Kwiaty
Białozielone lub czerwonawozielone, niepozorne, po 1-5 w kątach liści. Okwiat 5-krotny. Działki okwiatu do połowy zrośnięte, długości 2-3 mm.
Owoce
Trójkanciaste orzeszki o długości ok. 3 mm. Rozsiewane są przez zwierzęta (zoochoria).
Korzeń
Rozgałęziony, wrzecionowaty.
Roślina lecznicza – o łagodnym działaniu.
Surowiec zielarski : ziele rdestu ptasiego (Herba Polygoni avicularis). Zawiera flawonoidy, krzemionkę rozpuszczalną (ok. 0,2%), garbniki (ok. 1,4%), kwasy polifenolowe, cukry (20%), sole mineralne (ok. 8%).
Zbiór i suszenie : zbiór na początku kwitnienia (czerwiec), ścina się ulistnione i kwitnące pędy. Suszenie w temperaturze do 40 °C, w cieniu.
Działanie : wyciąg zwiększa wydalanie moczu, stosowany w kamicy nerkowej, jako środek moczopędny, przy schorzeniach płucnych, zewnętrznie przy krwawiących, źle gojących się ranach.
Jest bardzo chętnie zjadany przez domowe ptaki: kury, gęsi i kaczki i stąd pochodzi jego nazwa gatunkowa.
Korzenie zawierają barwnik indygotynę.
Rdest Ptasi - Jest popularnym chwastem występującym we wszystkich rodzajach upraw, możemy go spotkać również na podwórzach i przydrożach oraz nad brzegami rzek. Rdest jest rośliną jednoroczną lub dwuletnią.
Kwitnie od czerwca do października, niewielkimi białawo lub czerwonozielonymi kwiatami.

Inne nazwy: świńska trawa, podróżnik, drutowiec, wróble języczki, bzdziorst.

Surowce lecznicze:

W celach leczniczych wykorzystuje się ziele rdestu ptasiego.

Substancje lecznicze:

Rdest ptasi zawiera dość dużo rozpuszczalnej krzemionki, flawonoidy, olejek eteryczny, kwasy organiczne, garbniki, sole mineralne i witaminę C.

Zbiór i konserwacja:

Zbierać ulistnione, niezdrewniałe szczyty pędów na początku kwitnienia w sierpniu i wrześniu. Ścinać nożem, nożycami lub kosą. Liście rdestu pokryte białymi plamami nie nadają się do zbioru. Suszyć należy w miejscach przewiewnych, ocienionych, lub w suszarniach.

Działanie: moczopędne, poprawiające przemianę materii, przeciwzapalne.

Związki czynne zawarte w rdeście zwiększają wydalanie moczu, a z nim szkodliwych produktów przemiany materii. Zapobiegają krystalizacji związków mineralnych w drogach moczowych, a tym samym powstawaniu i wzrostowi kamieni moczowych. Rdest polecany jest szczególnie w leczeniu i zapobieganiu kamicy szczawianowej i fosforanowej.

Rdest ptasi pobudza wydalanie z organizmu toksyn. Ponadto działając przeciwzapalnie w drogach moczowych niszczy bakterie będące przyczyną tych zapaleń. Rdest niszczy także bakterie w przewodzie pokarmowym. Rdest może tamować niewielkie krwawienia w drogach rodnych i przewodzie pokarmowym. Wpływ wyciągów tego ziela na naczynia jest znaczny ? zmniejszają łamliwość i przepuszczalność ścian naczyniowych.

Rdest ptasi przez medycynę ludową uważany jest za lek przeciwcukrzycowy.

Ziele to może być wykorzystywane w leczeniu zapaleń dróg oddechowych, zapaleń gardła, angin i nieżytów oskrzeli.

Stosowane zewnętrznie wyciągi z rdestu przyspieszają gojenie się ran. owrzodzeń i oparzeń.

Rdest może być polecany ludziom w wieku podeszłym, bowiem "opóźnia" starość przeciwdziałając demineralizacji kości

« poprzednia		następna »